Γεια χαραντάν αναγνώστη μου. Η τελευταία Κυριακή του χρόνου είναι η «μέρα όσων δεν έκανα όλη τη χρονιά», σύμφωνα με τη Ρουθ τη Ρόι.
Τι δεν έκανα λοιπόν όλη τη χρονιά (ή τουλάχιστον από τον Απρίλιο, όταν άρχισα να σε πρήζω με καθημερινά προγνωστικά στοιχήματος); Δεν ξέρω. Δεν έχω απωθημένα για τη στοιχηματική χρονιά που φεύγει.
Μάλλον αυτό που κατάλαβα αργά μέσα στη χρονιά είναι ότι μου αρέσει περισσότερο να σου μιλάω για πράγματα έξω από τα ματς αυτά καθαυτά. Αν θες αναλύσεις στοιχήματος, διαβάζεις αναλύσεις στοιχήματος. Νομίζω; Στου Νωντα θέλω να έρχεσαι για τα παράξενα και τα ωραία.
Αυτό σου έχω, λοιπόν, και σήμερα. Τρία (ή μάλλον δυόμισι) ντέρμπι και μία… Ινδιάνα. Θα καταλάβεις όταν έρθει η στιγμή.
Μίλαν – Ρόμα προγνωστικά
Το Μίλαν – Ρόμα δεν είναι ντέρμπι. Ούτε με τον αυθεντικό ορισμό, τον ορθόδοξο εγγλέζικο, ούτε με τον ιταλικό. Παρεμπιπτόντως, από τους φίλους μας τους Ιταλιάνους πήραμε κι εμείς τη συνήθεια να βαφτίζουμε ντέρμπι τα παιχνίδια ανάμεσα σε ομάδες με μεγάλη αντιπαλότητα, ακόμα και αν δεν κατοικούν στην ίδια πόλη.
Μπορεί Μίλαν και Ρόμα να μην έχουν κάποια αξιοσημείωτη κόντρα, όμως το Μιλάνο με τη Ρώμη μισιούνται θανάσιμα. Πάνε 165 χρόνια από την ενοποίηση της Ιταλίας, μετά την απόβαση του Τζουζέπε του Γκαριμπάλντι στη Σικελία, όμως αυτό δεν έχει σταματήσει τους Ιταλούς από το να σιχαίνονται άλλους Ιταλούς.
Αυτό δεν είναι αποκλειστικότητα της Ιταλίας. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης (και όχι μόνο) βλέπουμε τους Βόρειους να θεωρούν τους Νότιους άξεστους και βρομιάρηδες, ενώ οι Νότιοι θεωρούν τους Βόρειους κρύους και σνομπ.
Ποτέ το αντίθετο, τόσο που σε κάνει να απορείς αν έχει να κάνει με την προσέγγιση του μαγνητικού Βορρά. Δεν ξέρω. Επιστήμονας δεν είμαι.
Αλλά παρότι δεν συναντάται μόνο στην Ιταλία κάτι τέτοιο, εκεί είναι που βλέπουμε συνθήματα στα γήπεδα όπως το «να κάνει ο Νότος μπάνιο στη λάβα του Βεζούβιου» και κόμματα, όπως η Λέγκα του Βορρά, που προωθούν το διαχωρισμό του κράτους σε δύο.
Και πού έχει έδρα η Λέγκα; Ακριβώς, αναγνώστη μου. Στο Μιλάνο.
Ποδοσφαιρικά μιλώντας, ο Βορράς είναι ο απόλυτος δυνάστης του ιταλικού ποδοσφαίρου. Όταν ο Ντιέγκο ο Μαραντόνα έφερε το Σκουντέτο για πρώτη φορά νότια της Ρώμης, στο νεκροταφείο της Νάπολης απλώθηκε ένα πανό. «Αδέρφια, δεν ξέρετε τι χάσατε».
Και φέτος, πάντως, όσο πιο ψηλά πας, τόσο καλύτερες είναι οι ομάδες. Και η Μίλαν είναι σαφέστατα ανώτερη της Ρόμα. Σε αποδόσεις όπως αυτό το 2.27 στη Winmasters, παίρνω τους Βόρειους.
Σπόρτινγκ – Μπενφίκα στοίχημα
Αυτό μάλιστα. Το Σπόρτινγκ – Μπενφίκαείναι κανονικό ντέρμπι. Φαντάζομαι κάποια στιγμή θα σου μιλήσω περισσότερο για την ιστορία του, όμως δεν κρατιέμαι. Πρέπει να φτάσουμε στην ιστορία της Ινδιάνας που τόσο έχω προμοτάρει ήδη.
Εδώ έχουμε αληθινό μίσος. Έχουμε κατάρες να εκτοξεύονται από τη μία κερκίδα στην άλλη. Έχουμε ανθρώπους να πλακώνονται στη Βραζιλία και στις πρώην αποικίες της Πορτογαλίας στην Αφρική. Kαι έχουμε και υπόθεση Εουσέμπιο…
Κοίτα που τελικά θα κάνω ιστορική αναδρομή, όμως δεν γίνεται να πετάω τη χειροβομβίδα και να την αφήνω εκεί, με την περόνη να μισοεξέχει.
Ο Εουσέμπιο ο ντα Σίλβα ο Φερέιρα γεννήθηκε στην (τότε) πορτογαλική Μοζαμβίκη. Αγωνιζόταν στην Σπόρτινγκ του Λουρένσο, θυγατρική της Μπενφίκα.
Προφανώς και όχι, αναγνώστη μου. Μην πιστεύεις τα πάντα. Ασφαλώς η Σπόρτινγκ του Λουρένσο ήταν θυγατρικής της Σπόρτινγκ του Λισαβόνα. Σε θέλω σε εγρήγορση.
Η Σπόρτινγκ ουσιαστικά είχε τα δικαιώματά του, όμως ένας ταγματάρχης που υπηρετούσε στον κατοχικό στρατό της Μοζαμβίκης, ο Ροντρίγκες ο ντε Καρβάλιο, φανατικός οπαδός της Μπενφίκα, δούλεψε ως μεσάζων για να φέρει τον παίκτη στην αγαπημένη του ομάδα.
Η δικαστική διαμάχη κράτησε ένα χρόνο. Ο Εουσέμπιο δεν έπαιξε για 16 μήνες μπάλα, όμως στα 19 του φόρεσε τα κόκκινα και άλλαξε για πάντα τη μοίρα της Μπενφίκα.
Αυτό δεν το συγχώρεσαν ποτέ οι οπαδοί της Σπόρτινγκ του Λισαβόνα και κάθε νίκη είναι μια μικρή εκδίκηση.
Αν το σημερινό ντέρμπι παιζόταν πριν ενάμισο μήνα, δεν θα το ακουμπούσα καν. Αλλά πλέον δεν υπάρχει ο Ρούμπεν ο Αμορίμ στον πάγκο της Σπόρτινγκ του Λισαβόνα. Και δεν υπάρχει ούτε ο Ζοάο ο Περέιρα, που απολύθηκε μετά από μόλις οκτώ ματς.
Δεν ξέρω αν στον πάγκο θα καθίσει ο Ρούι ο Μπόρζες ή αν στο ντέρμπι η ομάδα θα πάει με υπηρεσιακό, αλλά σε απόδοση 2.60 από την Bet365, ξεκάθαρα παίρνω το διπλό.
Προγνωστικά Γιουβέντους – Φιορεντίνα
Άλλο ένα ντέρμπι που πατάει πάνω σε μία μεταγραφή του παρελθόντος. Το 1982, η Γιουβέντους παίρνει το πρωτάθλημα, την τελευταία αγωνιστική, από τη Φιορεντίνα με ένα βαθμό διαφορά.
Η μεν Γιουβέντους κέρδισε αμφισβητούμενο πέναλτι για να κερδίσει την Καταντζάρο. Της δε Φιορεντίνα, της ακυρώθηκε (μάλλον σωστά είναι η αλήθεια) γκολ κόντρα στην Κάλιαρι.
Ήδη έχει αρχίσει η αντιπάθεια. Αλλά το πραγματικό Γιουβέντους – Φιορεντίνα χτίστηκε πάνω στην πλάτες (και τη θεϊκή αλογοουρά) του Ρομπέρτο του Μπάτζο.
Το 1985 ο Ρομπέρτο ο Μπάτζο βάζει για πρώτη φορά τα βιόλα της Φιορεντίνα. Σε τέσσερα χρόνια γίνεται ο πιο γοητευτικός παίκτης στο ποδόσφαιρο.
«Στα πόδια του τραγουδάνε οι άγγελοι», έλεγε ο Άλντο ο Αντρόπι. Και οι δαίμονες, θα αποδεικνυόταν το 1994, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. The winner takes it all.
To 1989, λοιπόν, η Γιουβέντους κερδίζει το Κύπελλο της Ουέφας, στον τελικό με τη Φιορεντίνα. Και λίγες μέρες μετά έρχεται η βόμβα. Χωρίς εισαγωγικά, γιατί μπήκε όντως βόμβα σε ένα αυτοκίνητο μέλους του ΔΣ της Φιορεντίνα από οπαδό που δεν χώνεψε ότι η ομάδα πούλησε τον Μπάτζο στους μισητούς Γιουβεντίνους.
Διαδηλώσεις στη Φλωρεντία, ο πρόεδρος της ομάδας κλείστηκε για δύο μέρες στο γήπεδο για να μην τον λιντσάρει το πλήθος και ο θεός της ομάδας έγινε ξαφνικά προδότης.
Ο ίδιος ο Ρομπέρτο ο Μπάτζο μέχρι σήμερα λέει ότι ο ίδιος δεν θέλησε ποτέ να φύγει. Όταν στην επιστροφή του, ως αντίπαλος, κάποιος του πέταξε ένα κασκόλ της Φιορεντίνα, εκείνος το φίλησε και το πήρε μαζί του.
Δεν έκαναν το ίδιο όσοι ακολούθησαν την ίδια διαδρομή αργότερα: o Τζόρτζο ο Κιελίνι, ο Φεντερίκο ο Κιέζα, ο Χουάν ο Κουαδράδο, ο Ντούσαν ο Βλάχοβιτς.
Στον τελευταίο των προδοτών ποντάρω και σήμερα να σκοράρει κόντρα στην παλιά του αγάπη, στο 2.35 από το pamestoixima.gr.
Στοίχημα Μπόλτον – Λίνκολν
Και φτάσαμε στην ιστορία της Ινδιάνας. Γιατί σαν σήμερα, 29 Δεκεμβρίου του 1607, οι επικεφαλής της φυλής Ουαχουνσενάκαο (όχι, δεν περπάτησε η γάτα μου πάνω στο πληκτρολόγιο) συνέλαβαν τον Τζον τον Σμιθ και θέλησαν να τον εκτελέσουν. Αλλά η κόρη του αρχηγού, του Πόουχαταν, η 11χρονη Ποκαχόντας, παρακάλεσε να τον αφήσουν ελεύθερο.
Αντίθετα με όσα μας είπε η Ντίσνεϊ, οι δυο τους δεν ήταν ποτέ ζευγάρι. Ούτε είχε φίλους ένα κολιμπρί και ένα λαίμαργο ρακούν. Ούτε μιλούσε στις ιτιές. Όλο ψέματα αυτά τα καρτούν.
Το 1913, οι Άγγλοι την αιχμαλώτισαν, την πάντρεψαν με έναν έμπορο καπνού και ως Ρεμπέκα Ρολφ πήγε στο Νησί, όπου πέθανε από τυφοειδή πυρετό στα 21 της. Χάπι εντ και βλακείες.
Και πώς το δένω αυτό με το σημερινό ματς. Ομολογώ ότι αρμέγω όσο μπορώ τη σύνδεση, αφού ο Τζον ο Σμιθ ήταν από το Λίνκολν.
Αλλά ο λόγος που θα παίξω διπλό, κόντρα στην Μπόλτον, είναι καθαρά αγωνιστικός. Είναι σε καλύτερο φεγγάρι και θεωρώ ότι θα κερδίσει, πληρώνοντας στο 3.40 από την Betsson.
Και μην ξεχνάς αναγνώστη μου. Ο Νώντας δεν είναι τίπστερ. Ο Νώντας είναι ιδέα.
